Artık yaz bitmişti..
Güneş yüzünü gösterir göstermez ,termosa çayımızı hazırlayıp atladık arabamıza..
Portatif sandalyelerimiz ile gölün kenarına kurulduk..
Uzun bir süre, karşı sahile ,göldeki ördeklere ve sazlıklara baktık..Çayımızdan yudumladık..
Sessizliğin sesini dinledik..
Güneşin sıcaklığı bana Medine yi Mekkeyi hatırlattı..
Ve Hz Fatıma ve Hz Ali nin aşkı geldi aklıma..Tabiki evlilikleri..
Sessizliği bozan ben oldum.
Belki seni seviyorum demenin yolu buydu..Hz Ali ve Hz Fatıma yı anlatmak..

İnsan insan olduğunu,anca sevince anlar.Çünkü insan Rabbine sevdalı doğar..Dünyadaki sevmelerinin hepsi ,ona verilen aşk iledir.Sevdasının ruhunda farkında olmadan Rabbisini arar..
Aslında âşık olduğu o insan değildir. O hep tek ‘bir’ aşka aittir.

Hz.Ali’nin sevdası da günden güne ağırlaşmıştı, içinde sancıydı. Hz.Fatma büyümüş, güzelliği dillere destandı. Aralarında altı yaş fark vardı.
Fatma kendini babasına adamıştı, babası da kızına vurgundu; eli, ayağıydı..Babası ona "benim Annem " derdi..
Rahmet olsun, benim babam da ,sünnet üzeri olsa gerek.."Sen benim annemsin "der,elimi öperdi..
Zaten kızlar babaların en kıymetli hazinesi değilimdir!
Kimseye vermeye kıyamadıkları,gonca yanaklı Hümeyraları.

Hz. Ali dertleniyordu hem evlenecek ne evi vardı ne parası. Peygamber’in kızına talip olma yarışı başlamıştı. Hz. Muhammed her görücüyü uygun dille yollarken beklediği tek şey vardı: Allah’ın hükmü! Nitekim Ali’nin karar verip derdini açma vakti geldiğinde, Peygamber Efendimiz’e rüyası malum olmuştu, hüküm bildirildi:Allah katında kızı Fatma oğlu Ali’ye isteniyor…
Nikah gökte kıyılmıştı..
Ortalıkta dedikodular başlamış,koskoca peygamber kızı fakir Ali'yemi varacaktı..
Hz Ali'nin bir tek zırhı vardı..
Onu satıp mahir parası verecekti.
Mehir parası ile evlerine bir kaç parça eşya aldıklar.
Hz. Fâtıma’nın (rah) babasının evinden götürdüğü çeyizi ise kadife bir örtü, içine hurma lifi doldurulmuş deri bir yastık, iki el değirmeni ve yine deriden yapılma iki su kabından ibaretti.

Çayımız bitmiş..
İkinci bardağı doldururken,
"Bak dedim ,biz de tam böyle yapalım .Sadece evimize en gerekli eşyaları alalım olmaz mı?
Gülümsedi..

Çeyiz tamam,sıra düğün ve nikah ta..
Düğün yemeği azdı ama bereketli idi. Kalabalığa yetti.

Ve sıra baba dan ayrılış ve eş olmada.
Hz. Peygamber (sav), Hz. Ali’ye, “Benimle karşılaşıncaya kadar hiçbir şey konuşma.” dedi. Hz. Peygamber (sav) gelince bir kap istedi, onunla abdest aldıktan sonra abdest suyunu Hz. Ali’nin (ra) üzerine serpti. Ardından da, “Allah’ım! Her ikisine de mübarek kıl, onlara nesillerini de mübarek kıl.” diye dua etti..

Keşke benim de baban sağ olsaydı,aynı peygamberim gibi,nikahımız da bana dua etse idi..

Sevgili peygamberimizin birleştirdiği elleri hiç ayrılmadı..
Takiii...
İlahi emir gelinceye dek..

Hz.Fatıma (r.anha) son anlarındaydı, yaşı 20'nin biraz üzerindeydi.Özluyordu, altı ay once gidiveren babasını.Özlemişti hemde cok ozlemişti..Zaten babası son nefesin de müjdeyi vermişti..
Ailesinden ilk önce kendisine onun kavuşacağını, ayrıca onun mümin kadınların hanımefendisi olduğunu söylemişti..
"Babasının annesi" kavuşuyordu babasına..
Hz.Alinin yanıbasında son nefesini verdi.

Yıkadılar Hz.Fatımayı (r.a), kefenlediler..Hz Ali nin gözyaşları ile ıslanıverdi kefeni..

Şöyle mırıldanıyordu Hz.Ali(r.a) :

"Habibun. Leyse ye'dilihu fi kalbi nasibun. Raba ayni ayni ve an cismi la yeğibu"

''Sevgilim diyordu Fatımasına sevgilim, bundan sonra senin sevgini karşılayacak bir sevgi yoktur,
Doğrusu, senden gayrısı için şu yurekte bir nasip te olmayacaktır.
Her nekadar gözlerimden ve vucudumdan uzaklassan da
kalbimdesin, sureklı ve her dem..''

Bizde ağladık...
Gün ikindi yi aşmıştı..
Hafif bir serinlik hissettik..
Hadi namaza..